Eenzaamheid bij tienermoeders

Toen ik zwanger raakte, had ik heel erg behoefte aan contact met andere tienermoeders. Ik beleefde het hele avontuur van zwangerschap tot kraamweek samen met Julian. Toch wou ik ook heel graag ervaringen uitwisselen met andere tienermoeders. Ik kende alleen niet zoveel meiden van mijn leeftijd die ook zwanger of moeder waren. Uiteindelijk heb ik via tienermoeders.nl wat contacten opgedaan en ervaringen uitgewisseld. Helaas wonen die meiden allemaal niet bij mij in de buurt. 

Het contact met vriendinnen

Ik vond het erg lastig om als enige moeder onder mijn vriendinnen te zijn. Ik kon met mijn vriendinnen lachen en goede gesprekken voeren, maar toch hadden ze geen idee wat ik allemaal mee maakte. Dat is natuurlijk heel erg logisch! Zij weten niet hoe het is om zwanger te zijn en moeder te zijn en dat nam ik hun ook helemaal niet kwalijk. Ik vond het alleen heel erg lastig dat ze daardoor mij soms niet snapten. Dat gaf me wel een heel eenzaam gevoel. In de zwangerschap ging dat allemaal nog wel, maar toen Thijmen geboren was, werd mijn eenzaamheid steeds groter. Maar één vriendin, waar ik nu nog bevriend mee ben, is langs gekomen op kraambezoek. Mijn andere vriendinnen niet en dat vond ik echt niet leuk. Ik wou natuurlijk vol trots mijn kleine mannetje laten zien. Toen Thijmen drie maanden oud was, besloot ik om van school af te gaan. Hierdoor had ik veel minder contact met mijn vriendinnen en een half jaar later sprak ik hun helemaal niet meer. Ik wil niet zeggen dat ze mij in de steek lieten, want in de zwangerschap heb ik heel veel steun van ze gekregen. Ik had gewoon een heel ander leven dan hun.

Elke dag thuis zitten

Rond de eerste verjaardag van Thijmen gingen Julian, Thijmen en ik verhuizen. We gingen op onszelf wonen en dat was wel even wennen. Zo gingen we van zes naar drie bewoners in een klein dorpje. Daar kwam nog bij dat ik niet lekker in mijn vel zat en mijn baantje bij de supermarkt had opgezegd. Vanaf dat moment zat ik elke dag thuis. Julian werkte full-time en de enige met wie ik de hele dagen contact had was Thijmen. Alleen kon hij op dat moment nog niet zoveel terug zeggen. In die periode heb ik mij ontzettend eenzaam gevoeld. Ik verlangde echt naar een vriendin die mij snapte. Een vriendin die in hetzelfde schuitje zat of heeft gezeten.

Ontmoetingen met andere tienermoeders

Begin november ben ik naar de tienermoederdag geweest. Daar heb ik twee meiden leren kennen waar ik nog steeds contact mee heb. We delen onze ervaringen en snappen elkaar gewoon heel goed. Het is fijn om niet de enige tienermoeder te zijn en vooral omdat we ons ze erg in elkaars situatie te herkennen. Daarnaast ben ik in januari weer begonnen met werken waardoor ik me niet meer zo opgesloten voel in mijn huis. 

Ik heb gemerkt dat veel meer tienermoeders zich eenzaam voelen en dat ook zij ervaren dat hun vriendinnen niet snappen hoe het is om moeder te zijn. Het is vooral lastig om contacten te onderhouden als je niet meer naar school gaat en je niet meer flexibel kan afspreken omdat je een kind hebt. Gelukkig bestaat de tienermoederdag nu waardoor we kennis kunnen maken met andere tienermoeders.