Het is alweer een half jaar geleden dat Marieke is geboren. Marieke heeft zich van een klein, slapend baby'tje ontwikkelt naar een meisje dat van zich begint te laten horen. Toen ze geboren werd, moest ze echt even wennen aan het leven buiten de buik. Ze viel de eerste dagen af en ze had moeite met zichzelf warm te houden. Ze had ook moeite met haar flesjes leeg drinken. Ondanks alles was ze heel rustig en sliep ze veel. Na een paar dagen begon ze eindelijk te groeien en ging het weer de goede kant op, maar dat duurde niet lang. Toen ze nog geen twee weken oud was, begon ze ziek te worden. Mariekes eerste uitje was dan ook naar de doktersdienst. Gelukkig was ze na een paar dagen alweer beter.
Thijmen als grote broer.
Ik wist dat Thijmen een hele lieve broer zou zijn en dat is hij ook echt! Toen Marieke net was geboren, merkte ik aan Thijmen dat het hem wel wat deed. Hij was wat sneller boos, maar dat ging eigenlijk al snel weer over. Hij raakte al gauw aan zijn zusje gewend en volgens Thijmen hoort Marieke er dan ook helemaal bij. Wanneer ik Thijmen en Marieke samen zie, weet ik wat geluk is. Nu Marieke wat ouder is, reageert zij wat meer op Thijmen. Meestal begint ze te lachen en geluidjes te maken als Thijmen tegen haar praat. In ieder geval is er nu bijna altijd nog liefde tussen die twee, maar ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren voordat de eerste ruzie ontstaat. Marieke krijgt natuurlijk steeds meer een eigen willetje en dat zal Thijmen dan niet altijd leuk vinden. Toch denk ik dat ze heel veel aan elkaar zullen hebben en het over een paar jaar ook heel goed met elkaar kunnen vinden.
De verzorging.
Ik ging er van uit dat twee kinderen verzorgen heel pittig zou zijn. Dat er weinig tijd voor mezelf over zou zijn en dat ik misschien maar weinig tijd zou hebben voor Thijmen. Gelukkig valt het allemaal wel mee. In het begin was het zeker een zoektocht naar de juiste balans vinden in de verzorging van twee verschillende kinderen. Toen ik helemaal alleen voor de kinderen moest gaan zorgen, omdat Julian weer aan het werk moest, dacht ik echt dat het onmogelijk was om twee kinderen te verzorgen. Ik kwam handen te kort. Wanneer de ene aandacht wou, had de ander ook behoefte aan aandacht. Na een paar dagen ging het vanzelf en wist ik dat ik moest gaan loslaten. Het maakt niet uit als één van de kinderen huilt. Marieke sliep al vrij snel door. Dat was heel erg fijn. Helaas vond ze dat het genoeg was met het doorslapen toen ze vijf maanden oud was. Ze slaapt al wel iets beter. Er zijn nachten bij dat ze doorslaapt, maar ook nachten waarbij ze 's nachts nog een fles nodig heeft om in slaap te komen. De kinderen hebben veel aandacht nodig, maar dat ze allebei om andere aandacht vragen maakt het ouderschap juist heel erg leuk!
Reactie schrijven