Toen ik zwanger was van Thijmen keek ik natuurlijk heel erg uit naar zijn komst. Het leek me heerlijk om de hele dag een baby'tje te knuffelen en die moederliefde te ervaren waar veel moeders het over hadden. Helaas bleek de werkelijkheid anders. Thijmen was geboren en ik voelde die moederliefde helemaal niet. Ik had pijn, was uitgeput van de bevalling en wou eigenlijk alleen maar slapen. Ik heb me er zolang schuldig over gevoeld dat ik de eerste twee uur na mijn bevalling Thijmen niet eens echt wou zien. Ik had negen maanden gewacht tot dat hij er was en uiteindelijk was het allemaal anders dan ik het me had voorgesteld. Nadat ik na twee uur eindelijk gehecht was, was ik zelf al iets vrolijker. Toch voelde ik die liefde niet. Ik moest er echt aan wennen dat Thijmen mijn kind was. Ik kon het me gewoon niet voorstellen en voelde me echt geen moeder. Ik heb heel lang gedacht dat het aan mijn leeftijd lag. Ik gaf mezelf er de schuld van. Hierdoor was ik in het begin eigenlijk helemaal niet gelukkig.
Leeftijd speelt hierbij geen rol.
Na een aantal gesprekken met een psycholoog, kwam ik erachter dat het heel logisch was dat ik me geen moeder voelde. Ondanks dat Thijmen mijn kind was, kende ik hem eigenlijk nog helemaal niet. Ik moest nog ontdekken wat hij leuk vond en wat niet, wat zijn karakter was en waar zijn talenten lagen. Door verhalen van andere moeders wist ik zeker dat het niet aan mijn leeftijd lag. Het blijkt dus dat veel meer moeders dat moedergevoel niet gelijk ervaren. Maar waarom zegt iedereen dan dat als je kindje in je armen ligt je alle pijn vergeten bent? Waarom beweren heel veel moeders dat je gelijk overspoeld wordt met moederliefde?
De druk van de roze wolk.
Veel moeders hebben het gevoel dat je op een roze wolk hoort te zitten als je net moeder bent geworden. Ik denk dat daarom veel moeders zich niet durven uit te spreken als ze zich eigenlijk helemaal niet zo gelukkig voelen na de bevalling. Natuurlijk is het bijzonder dat je kind er is, maar er komen ook zoveel emoties bij kijken. Daarnaast speelt slaap tekort nog een grote rol in het leven van kersverse ouders. Dit kan weer zorgen voor extra onzekerheid. Doe ik het wel goed als moeder?
Ik kan me nog goed herinneren wanneer ik me echt moeder voelde. Acht maanden na de geboorte van Thijmen kon hij voorop op de fiets. Ik fietste maar een klein rondje, maar wat voelde ik me gelukkig. Ineens overviel het moedergevoel me. Ik realiseerde me dat ik echt Thijmens moeder was. Helaas ging dat moedergevoel wel weer weg. Toch kwam dat gevoel vanaf dat moment steeds vaker om de hoek kijken.
Geef het de tijd!
Ik moet zeggen dat de periode nadat Thijmen geboren was echt een hele lastige periode voor mij is geweest. Toch wil ik dit wel met jullie delen, in de hoop dat aanstaande moeders hier op voorbereid zijn. Verwacht niet dat je op een roze wolk zit na de bevalling en dat je gelijk die intense moederliefde voor je kind voelt. Het kan natuurlijk wel, maar voel je niet schuldig als het niet zo is! Ik kan je vertellen dat veel meer moeders zich niet gelijk moeder hebben gevoeld. Geef jezelf daar niet de schuld van, want dat is nou eenmaal je gevoel! Geef jezelf de tijd om te wennen aan je kind, het moederschap en het nieuwe ritme in je leven. Geef jezelf de tijd om je kind goed te leren kennen.
Ikzelf voel me nu echt moeder. Het heeft bijna twee jaar geduurd, maar ik word zo gelukkig van dit gevoel! Sinds dat Thijmen mij 'mama' noemt, voel ik die intense band met hem. Moeder zijn is de dankbaarste taak die ik mag vervullen. Af en toe is het een behoorlijk pittige taak. Maar hoe ouder Thijmen wordt, hoe leuker ik het moederschap vind. Ik geniet nu echt van de dagen dat ik samen met Thijmen ben. Ik vind het heerlijk om moeder te zijn! Maar uit eigen ervaring kan ik zeggen: het moedergevoel moet groeien!
Reactie schrijven