Het eerste trimester van mijn zwangerschap

De eerste drie maanden van de zwangerschap valt onder het eerste trimester. De meeste vrouwen vinden dit de zwaarste periode van de zwangerschap door de vele kwaaltjes die om de hoek komen kijken, zoals misselijkheid, vermoeidheid en hoofdpijn. Daarnaast weet je omgeving meestal niet direct dat je zwanger bent, waardoor je maar moet doen alsof alles goed met je gaat. 

De kwaaltjes.

Mijn eerste trimester heb ik als vrij pittig ervaren. De eerste zes weken had ik eigenlijk nergens last van, maar daarna kwamen de kwaaltjes één voor één aanzetten. Zo werd ik ineens heel erg misselijk doordat ik te weinig at. Ik kreeg te weinig voedingsstoffen binnen waardoor ik misselijk werd. Gelukkig was dat na twee weekjes weer over doordat ik erop ging letten dat ik genoeg at. Rond zeven weken zwangerschap kreeg ik last van vermoeidheid. Ik was snel moe in de avond waardoor ik weleens tegelijk met Thijmen op bed ging. In de middag wanneer Thijmen zijn middagdutje deed, ging ik meestal ook even slapen om de dag door te komen. Doordat ik zo vermoeid was, had ik ook heel veel hoofdpijn. Dit was echt geen pretje, maar het hoorde er allemaal bij. Een lage bloeddruk vanaf 10 weken zorgde ook voor problemen. Het zorgde voor extra vermoeidheid en een licht gevoel in mijn hoofd. Hierdoor was ik ook heel erg bleek in mijn gezicht en stond ik vaak als een soort spook bij school om Thijmen op te halen.

Reacties van mijn omgeving.

Naast dat ik veel klachten had, was er ook een bepaalde spanning voor de reacties van onze omgeving. Hoe zouden ze gaan reageren? Zouden ze het leuk vinden? Ik ben natuurlijk nog maar 19 en al zwanger van mijn tweede kindje. Ik weet zelf ook dat ik nog heel erg jong ben, maar mijn leven is vanaf de geboorte van Thijmen al zo anders dan de meeste leeftijdsgenoten. Uiteindelijk was iedereen heel positief en dat is natuurlijk super fijn!

Kans op een miskraam.

Als ik terug kijk op het eerste trimester, dan weet ik dat ik eigenlijk niet mag klagen. Ik was niet veel misselijk en daar heb ik heel veel geluk mee gehad. Wel was ik heel erg moe en dat maakte het eerste trimester wel zwaar. Ik heb heel vaak een soort van spijt gehad dat ik weer zwanger was, omdat ik bijna nergens meer energie voor had en ik voor de zwangerschap me juist zo goed voelde. Ook is het eerste trimester toch best wel spannend, omdat je kans hebt op een miskraam en het mogelijk is dat je bij de eerste echo te horen krijgt dat het kindje niet leeft. Daar was ik me heel erg bewust van. Gelukkig zag alles er op de echo er goed uit en kon ik met wat meer rust het tweede trimester in gaan, in de hoop dat de vermoeidheid wat zou verminderen.