Het is al weer even geleden dat ik zwanger was, maar ik denk er nog graag aan terug. Het was een bijzondere tijd. Niet wetende dat er zo'n prachtig meisje in mijn buik zat. Ondanks dat ik er niet aan moet denken om weer vol hormonen te zitten, begin ik sinds kort dat magische gevoel van onwetendheid en nieuwsgierigheid te missen. Een zwangerschap is een periode in je leven dat heel bijzonder kan zijn, maar je ook een vreselijke ervaring kan geven. Zelf heb ik twee zwangerschappen mee mogen maken, waarin ik een volgroeid kindje droeg. Hier ben ik heel erg dankbaar voor, want ik weet dat dit niet vanzelfsprekend is. Ik heb twee zwangerschappen gehad, die gedeeltelijk wel op elkaar leken, maar voor een deel ook totaal anders waren. Ik had bijvoorbeeld wel dezelfde lichamelijke klachten, maar alle dingen die er omheen bij kwamen kijken, zoals de reacties van de omgeving, was een totaal andere ervaring. Ik heb jullie al eens verteld over mijn eerste zwangerschap en deze keer vertel ik jullie over de zwangerschap van Marieke. Hoe heb ik het ervaren om opnieuw zwanger te zijn?
Een bewuste keuze
Terwijl ik van Thijmen ongepland zwanger was, hadden Julian en ik voor de zwangerschap van Marieke wel bewust gekozen. We wouden niet te veel leeftijd tussen Thijmen en zijn broertje en zusje hebben. Het leek ons heel erg leuk om Thijmen te zien met een klein baby'tje en dat hij een paar jaar later met hem of haar kon spelen. Doordat wij bewust voor de zwangerschap hadden gekozen en wij ons financieel goed redden, was onze omgeving ook blij voor ons. Dit zorgde ervoor dat wij een veel positievere ervaring kregen met deze zwangerschap. We regelden alles zelf voor de baby. Niemand die ons vertelde wat wij moesten doen. We konden het op onze eigen manier doen.
De kwaaltjes
Ik moet eerlijk gezegd even diep graven naar welke kwaaltjes ik precies had, maar ik weet sowieso dat ik ontzettend moe was de eerste maanden. Hierdoor kreeg ik ook hoofdpijn. Gelukkig ging dit na het eerste trimester weer over. Waar ik de hele zwangerschap last van heb gehad, is een lage bloeddruk. Doordat ik de hele winter zwanger was, ben ik ook een paar keer bijna flauw gevallen. Ik kon slecht tegen de verandering van de koude buitenlucht naar een warme ruimte. Door veel dropjes te eten, ging mijn bloeddruk weer wat omhoog. Verder had ik nog veel last van bandenpijn. Elke ochtend kreeg ik weer met moeite mijn broek en sokken aan, omdat het optillen van mijn been er voor zorgde dat ik bandenpijn kreeg. Rond de 25 weken zwangerschap kreeg ik ook vaak harde buiken. Ik moest rustiger aan doen, maar hoe wil dat als je een peuter rond hebt lopen?
Moeder en hoogzwanger
Aan het einde van de zwangerschap van Thijmen was ik lui. Echt heel lui. Ik had ook het gevoel dat ik niet zoveel meer kon. De weken duurden heel lang, ik vond het allemaal spannend wat er ging gebeuren en het voelde ongemakkelijk om met een dikke buik de straat op te gaan. Aan de ene kant was ik trots en mocht iedereen het zien, maar aan de andere kant voelde ik mij bekeken en dat vond ik niet fijn. Toen ik hoogzwanger was van Marieke was ik juist te actief. Ik wou zo actief mogelijk blijven, zodat ik me snel weer goed zou voelen na de bevalling. Dat is zeker gelukt, maar als ik terug kijk, deed ik te veel toen ik hoogzwanger was. Ik bracht Thijmen twee keer in de week naar de peuterspeelzaal, deed mijn hele huishouding nog zelf en zorgde ervoor dat Thijmen een leuke dag had. Terwijl ik veel harde buiken had, bleef ik maar doorgaan. Ook met zware dingen tillen. Ik voelde mij gewoon goed en dat gaf mij energie. Twee weken voordat Marieke werd geboren, begon ik mij wat minder te voelen. Ik merkte dat ik echt het einde van de zwangerschap bereikte en wist dat het niet lang meer ging duren voordat ze in mijn armen zou liggen.
Thijmen zijn ervaring
Thijmen was ongeveer twee jaar toen ik zwanger raakte. Hij was dus nog erg jong en te jong om te snappen dat er echt een baby in mijn buik zat. Toen ik een dikke buik had, zag hij het natuurlijk wel. Hij wou dan ook weleens kijken of hij de baby zag. Verder merkte Thijmen denk ik wel dat er wat gaande was, maar snapte hij het verder niet. Rond 35 weken zwangerschap hadden wij allemaal baby spullen in de woonkamer en slaapkamer gezet. Toen was hij wel even van slag. Ik denk dat toen het besef kwam dat er echt iets aan het veranderen was. Gelukkig is hij nu echt super lief met zijn kleine zusje!
Hoe kijk ik er op terug?
De zwangerschap van Thijmen ervaarde ik als veel stress. De zwangerschap van Marieke heb ik juist ervaren als een periode van rust. Ik kon uitkijken naar de komst van Marieke en ondertussen genoot ik van Thijmen die voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging, zich verder ontwikkelde met kleuren en taal en wanneer hij een middagdutje deed, kon ik ook even slapen. Verder heb ik in de periode van de zwangerschap ongeveer driekwart van de theorie van mijn studie af gemaakt. Thijmen ging twee ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal en één dag in de week naar oma, waardoor ik alle tijd had voor mijn huishouding en mijn studie. Ik had met één kind zoveel meer tijd voor alles dan nu met twee kinderen. Daarnaast was ik toen alle dagen thuis, terwijl ik nu drie dagen in de week stage loop. In ieder geval denk ik met een blij gevoel terug aan de zwangerschap van Marieke. Niet te veel kwaaltjes, lekker veel energie in het tweede en derde trimester en hele blije mensen om mij heen.
Reactie schrijven